අහසට ළංවී කවි කියනා
ඒ කඳු පාමුල තණ පඳුරක් වී
ඉන්නම් පොළවට දුක මුමුණා
නිලට නිලයි නිල් පාට අහස් ඟග
රන් තැටියක් සේ සඳ දිලෙනා
සොඳුරු රැයක පිනි වතුර ගලන විට
තනියට මට කඳුළක් වැටුනා
සුදට සුදයි සුදුපාට වළාකුළු
ඔබේ වතට තරුලුව හිඳිනා
ළහිරු සමඟ ඔබ සිනා නඟන විට
තනිවුණු මට හොදටම රිදුණා
0 comments:
Post a Comment